Nieuwsoverzicht  

'Leren voelen is een kunst'

Robert Sonke, psychomotorisch therapeut bij Emergis kind & jeugd vertelt je over zijn werk!
Psychomotorisch therapeut Robert Sonke

"In de psychomotorische therapie staat het lijf centraal. Ik leer mijn cliënten fysiek te ervaren wat de oorsprong is van hun klachten. Daarbij komen vragen aan de orde als wat voel je, waar voel je dat dan en wanneer komen die gevoelens op. In de meeste gevallen verloopt de communicatie tussen hoofd en lijf niet goed. Kinderen die bijvoorbeeld agressie voelen, nemen die aanvankelijk heel ongenuanceerd waar. Het ene moment is alles oké, het volgende moment is er woede. Daartussenin zit niks - denken ze. Samen onderzoek we welke fasen ze nog meer doorlopen op hun weg van kalmte naar kwaadheid.

Het doel is de kinderen bewust te maken van bepaalde lichamelijke reacties. Is dat bewustzijn er eenmaal, dan kunnen ze leren hun reactie op stressfactoren om te buigen. Met een andere manier van ademhalen bijvoorbeeld. Of door de aandacht te verleggen naar iets waar ze blij van worden. Leren voelen en daar de tijd voor nemen, is de basis. Dat is echt een kunst, zeker in onze vaak wel erg rationele wereld waarin alles ook nog eens snel, sneller, snelst lijkt te moeten gaan.

In het nieuwe gebouw van kind & jeugd beschik ik over een prachtige psychomotorische therapiezaal en een magazijn vol spullen, van matten en rollerskates tot touwen en skippyballen. Zitzakken hebben we ook, voor het doen van ontspanningsoefeningen. Vaak werk ik met kinderen die behalve een psychische stoornis ook leerproblemen hebben. Door een lichte verstandelijke beperking bijvoorbeeld. Voor hen is het fijn dat psychomotorische therapie vooral een doe-therapie is. We maken heel eenvoudige plannetjes, zetten kleine stapjes. Die schrijven we op, zodat de kinderen ze nog eens kunnen nalezen en ook in de thuissituatie kunnen toepassen. Van het contact met mijn cliënten word ik heel gelukkig. Het is mooi hoor, om zo veel materialen ter beschikking te hebben. Maar stel ik me als een hork op, dan bereik ik er niets mee. Me ten diepste aansluiten, het kind werkelijk vinden, daar gaat het voor mij om. En dan ook nog vanuit datgene wat ik het liefste doe: bewegen. Dit werk, dat ben ik, in mijn puurste vorm”.